قانون تنصیف اموال زوج یا نصف شدن اموال مرد

شاید شما هم هنگامی که برای طلاق اقدام کرده‌اید، با این سوال مواجه شده‌اید که چگونه باید اموال زندگی مشترک را تقسیم کرد؟ درصورتی که مرد درخواست طلاق را تقدیم دادگاه کند و زن با طلاق‌ گرفتن مخالف باشد، پای قراردادی به نام تنصیف اموال زوج یا نصف کردن دارایی مرد به بحث باز می‌شود.

درصورتی‌که زن و مرد در هنگام عقد ازدواج، قرارداد شرط تنصیف اموال را امضا و پذیرفته باشند، مرد موظف است بخشی از دارایی‌های خود را به زن واگذار کند. جالب است بدانید حتی با احراز شدن شرط تنصیف اموال، نظر قاضی پرونده تعیین‌کننده است و سهم زن از اموال و دارایی‌های مرد می‌تواند بین یک تا ۵۰ درصد باشد.

شرط تنصیف اموال علاوه بر شروط اصلی عقد زن و مرد، به پیمان ازدواج آن‌ها اضافه می‌شود. بر اساس شروط ضمن عقد، زوجینی که با یکدیگر توافق کنند، می‌توانند حقوقی مثل حق طلاق را به زن منتقل کنند. بر اساس قرارداد تنصیف اموال هم مرد متعهد می‌شود در صورت درخواست طلاق و وقوع هرگونه مشکل، اموال خود را با زن تقسیم کند.

شرط تنصیف اموال چیست؟

برای نصف‌شدن دارایی‌ها میان زن و مرد، مجموعه‌ای از شروط لازم است که باید تمام آن‌ها برای دادگاه محرز شوند. در شرط تنصیف اموال مهم است که چه کسی دادخواست طلاق را به دادگاه ارائه می‌کند و دادگاه نیز باید تمام این موارد را احراز کند. در ادامه به شرایط اعمال شرط تنصیف اموال خواهیم پرداخت.

شرایط اعمال شرط تنصیف

برای رسیدگی به درخواست تنصیف اموال، شرط‌هایی که قانون در نظر گرفته است باید رعایت شوند. همانطور که در بخش قبلی هم اشاره کردیم، شرط تنصیف اموال تنها زمانی موضوعیت دارد که درخواست طلاق از طرف مرد باشد و شرط ضمن عقد برای زن در طلاق توافقی هیچگونه حقی قائل نشده است. بر این اساس هنگامی که زوجه به‌عنوان مدعی دادخواست طلاق را به دادگاه ارائه کند، نمی‌تواند مطالبه‌ تنصیف اموال کند. البته ذکر این نکته ضروری است که تمامی این شرایط مطابق با بند موجود در عقد نکاج بیان شده است. بنابراین زن و شوهر می‌توانند این شرایط را به موجب توافقات بعدی تغییر دهند.

دومین شرط تنصیف اموال این است که مرد در دادگاه موفق به اثبات سوءرفتار زن نشود. درصورتی که در دادگاه محرز شود درخواست طلاق مرد به دلیل سوءرفتار زن صورت گرفته و زن در انجام وظایفش کوتاهی کرده، حق تنصیف اموال برای زن از موضوعیت خارج خواهد شد.

جالب است بدانید اگر زوج (مرد) با آگاهی از توافقی که در ابتدای ازدواج کرده است، قبل از تحویل دادخواست طلاق اموال خود را به دیگری انتقال داده باشد، زن از دارایی‌های او سهمی نمی‌برد. به عبارتی قانون برای زوج راه فراری پیش‌بینی کرده است تا بتواند در صورت نیاز، توافقش را در ابتدای ازدواج باطل کند. البته این انتقال باید به صورت واقعی رخ داده باشد و اگر قصدی بر انتقال وجود نداشته باشد، می‌توان آن قرارداد را باطل کرد.

شرط مال مورد تنصیف

زوجه هنگام درخواست و به جریان انداختن شرط تنصیف اموال باید این نکته را هم در نظر بگیرد که تنها اموالی میان زن و مرد قابل تقسیم هستند که مرد بعد از تاریخ عقد به دست آورده باشد. بر این اساس، آن بخش از دارایی‌های مرد که مربوط به پیش از ازدواج است، از این قانون جداست و زن نمی‌تواند برای تنصیف آن‌ها مطالبه کند.

اموال یا سرمایه‌ای هم که از راه ارثیه به مرد منتقل شده است، در شرط تنصیف اموال قابل انتقال نیست. به عبارت دیگر، تنها اموال و دارایی‌هایی را می‌توان میان زن و مرد تقسیم کرد که بعد از ازدواج و در جریان زندگی مشترک به دست آمده باشند.

نکته‌ جالب‌تر درباره‌ اموال در تنصیف این است که اموال و دارایی‌های مرد در زمان طلاق باید وجود داشته باشند. یعنی اموالی که به هر دلیلی مفقود شده‌اند، در رهن دیگران‌اند یا در ازای دین به دیگری پرداخت شده‌اند، از شرط تنصیف اموال خارج می‌شوند.

اعتبار شرط تنصیف اموال در قانون چقدر است؟

بر اساس دیدگاه قانون، از لحظه‌ای که قرارداد ازدواج منعقد می‌شود و زوجین شرط تنصیف اموال را امضا می‌کنند، این اعتبار آغاز می‌شود و تا پایان زندگی مشترک برقرار است.

به عبارت دیگر، شرایطی که برای تنصیف اموال تعریف شده است، تا زمانی موضوعیت دارند که دو طرف در زندگی مشترک باشند و زندگی آن‌ها به یکدیگر گره خورده باشد. به‌طور مثال زن نمی‌تواند مدتی پس از طلاق ادعای تنصیف اموال کند و مرد نیز نمی‌تواند مسائلی را که در زندگی مشترک با زن مشکل‌ساز نشده و بیشتر جنبه‌ شخصی داشته، به‌عنوان عدم سازش او در دادگاه مطرح کند.

اگرچه زن یا زوجه برای به نتیجه رساندن دادخواست راه دشواری در مقابل دارد، اما درصورتی‌که موفق شود تمام جوانب شرط تنصیف اموال را برای دادگاه محرز کند، دادگاه تا پیش از تعیین تکلیف این موارد، حکم طلاق را صادر نخواهد کرد.

شرط تنصیف باید در عقدنامه باشد یا در سند رسمی؟

همه‌ شروط ضمن عقد از جمله شرط نصف‌کردن اموال و دارایی‌ها در عقدنامه یا سند ازدواج آمده است و زوجین می‌توانند با امضاکردن آن‌ها، خود را به رعایت قوانین شروط ضمن عقد پایبند کنند. بنابراین تمام مفاد شرط تنصیف اموال در عقدنامه وجود دارد و نیازی به تنظیم سندی جداگانه برای توافق‌های زن و مرد نیست. با این حال این توافق می‌تواند بعد از عقد نیز حتی با تغییر شرایط آن در سندی جدا منعقد شود.

سخن پایانی

قانون ازدواج در بسیاری از موارد حقوق کاربردی مثل حق طلاق، حق ممنوع‌الخروجی و حق تحصیل و محل زندگی زن را وابسته به اراده‌ مرد می‌داند. در شرایطی که زوجین پیش از آغاز ازدواج با یکدیگر توافق کنند تا این حقوق از مرد سلب شود و زن به حقوق فردی خود دست پیدا کند، قانون این موضوع را در گوشه‌ ذهن دارد. بنابراین امکاناتی در سند ازدواج فراهم شده است که درصورت توافق طرفین می‌تواند میزان اشراف مرد را به زندگی زن کم کند. شرط تنصیف اموال هم یکی از این موارد است.